Omurgadaki sinirler en çok disk fıtıkları, kemik çıkıntılar ve omurganın kanallarındaki (stenoz ) daralmaları ile sıkışır.
Çevresel sinirleri sıkıştıran ve sıkıştırma potansiyeli olan daha bir çok neden vardır. Dar anatomik kanallar (karpal tünel sendromu), tekrarlayan travmalar (ulnar oluk sendromu), alçılar, ameliyat sekelleri, kırık iyileşmesi ile ortaya çıkan hipertenofik dokular bunların bazılarıdır. Bazen sinirler seyirleri boyunca birden fazla yerde sıkışabilirler.
Örneğin ele giden bir sinir hem boyunda hem el bileğinde sıkışabilir, bu durumda sinir lezyonu daha da ağır seyreder. Sıkışma ne kadar uçta olursa geriye dönüşüm o kadar zor, olumsuz değişiklikler o kadar erken başlar.
